«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Նորայր ՆՈՐԻԿՅԱՆ. Առանձնահատկությունն իշխանությունը պահելու կամ վերցնելու ձևերի մեջ է

Նորայր ՆՈՐԻԿՅԱՆ. Առանձնահատկությունն իշխանությունը պահելու կամ վերցնելու ձևերի մեջ է
12.03.2014 | 14:03

Ցանկացած երկրում իշխանության մաքսիմում ծրագիրը մնում է նույնը` պահպանել սեփական իշխանությունը, եթե հնարավոր է՝ հարատև: Նույն տրամաբանությունն է գործում նաև ընդդիմության դաշտում՝ անել հնարավորը՝ իշխանության գալու համար:
Հայաստանն այդ առումով օրիգինալ չէ: Առանձնահատկությունն իշխանությունը պահելու կամ վերցնելու ձևերի ու մեթոդների մեջ է:
Մեծ հաշվով, որևէ հետաքրքրություն չկա ընթացիկ քաղաքական գործընթացների նկատմամբ, թեև, վերջին հաշվով, որպես ՀՀ քաղաքացի, ինձ նույնպես հուզում է իմ հայրենիքի ապագան:
Այդուհանդերձ, պահո՞ւմ եք իշխանությունը, պահե´ք, ուզում եք գալ իշխանությա՞ն, եկե´ք, բայց բարի եղեք ձեր քաղաքական օրակարգը ձևակերպել հստակ, թե ի՞նչ եք ուզում վերջապես, որպեսզի մեզ նման «ոչ մի բան չհասկացողները» հետևություն անեն՝ մնա՞ն, թե՞ գնան:
Գոնե ինձ համար հարցերի հարցը մնում է հետևյալը. իշխանությունը վերցվելու է ընտրությունների՞ միջոցով, այդ ընտրությունները անցնելու են արդար ու թափանցի՞կ, հաջորդ նախագահի ինաուգուրացիան լինելու է կայացած ու նորմալ պետության արարողակարգին համապատասխա՞ն, հեռացող նախագահը անձա՞մբ է ուղեկցելու նոր ու ընտրված նախագահին նախագահական նստավայր, հետընտրական հեռացումի հանրահավաքներ չե՞ն լինելու, «ոչ լեգետիմ» արտահայտությունը ջնջելո՞ւ ենք միջազգային դիտորդների ու մեր լավ խոսող տղերքի ուղեղներից, թե՞ լինելու է այն, ինչ տեսել ենք միշտ:
Եվ ամենակարևորը. այդ նոր իշխանության կառվարման ժամանակաշրջանում Հայաստանը ձեռնարկելո՞ւ է իրական քայլեր՝ ստորագրելու Արցախի հարատև ու արժանապատիվ խաղաղության պայմանագիրը, լուծվելո՞ւ է հարևանների հետ բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելու խնդիրը, Հայաստանը դառնալո՞ւ է իսկապես իրավական, ժողովրդավարական, ինքնիշխան և սոցիալական պետություն, թե՞ վասալական մտածողությունը, այնուամենայնիվ, հաստատելու է իր հավերժությունը:
Եվ վերջում` երբեմն իսկապես հայրենիքը պետք է փրկել այս կամ այն իշխանավորից, չստացվի այնպես, որ ինչ-որ ժամանակ հետո կանգնենք հայրենիքը այս կամ այն ընդդիմադիրից փրկելու դիլեմայի առաջ:
Ասում են՝ խելացին ուրիշների սխալներից է հետևություններ անում, հիմարը՝ սեփական:

Դիտվել է՝ 1467

Մեկնաբանություններ